Özellikle 1877-78 Osmanlı Rus savaşları sırasında Rusları bir süre durdurabilmek için alelacele, mevcut toprak tabyaların duvarları kargir, üstleri meşe ağacı ve toprakla örtülerek savunmaya hazır hale getirilmeye çalışılmış, fakat bu tesislerden fayda sağlanamamıştır. Üstelik Ruslar Edirne'den ayrılırken bu tahkimatı yıkmışlardır.(Çağan, 1993, 199). Bu savaş sonrası Rusların kolayca İstanbul varoşlarına dayanması, tahkim edilmiş bir Edirne savunma hattının öneminin anlaşılmasını sağlamıştır. (Yiğitgüden, 1938 , 10) Rusların Edirne'yi terk etmesinden sonra devam eden tahkim çalışmaları, özellikle 1885 yılında ki Sırp-Bulgar savaşından sonra, Bulgarların yaratabileceği tehlike düşünülerek, hızlandırılmış (İvanof, 1937 , 17) ve 1886 yılında, başkanlığını Mirliva İsmail Hakkı Bey'in yaptığı bir istihkam komisyonu oluşturula rak, yeni yapılacak tabyalar için çalışmalara baş lanmıştır. Bu komisyon tarafından yapılan , Edirne savunma hattını oluşturan tabyaların kroki planlarının yerleştirildiği,1886 tarihli bir istihkam haritasında, tabyaların devam etmekte olan inşa sürecini anlatan birde metin bulunmaktadır.
Sultan il. Abdülhamit' e sunulan bu haritada yer alan rapor niteliğindeki bu metinde, tabyaların isimleri tek tek verilerek yapım aşamasında gelinen nokta anlatılmıştır. (Hrt. 2) Edirne Tabyaları içerisinde kitabesi günümüze ulaşabilmiş tek örnek olan Kıyık Tabya 1888 tarihlidir. Buna göre tabyaların yapım sürecinin yaklaşık iki yıl sürdüğünü söylemek mümkündür. Edirne' nin savunma hattını oluşturan bu 24 tabya, şehir merkezinin etrafını ortalama 5-6 kilometrelik bir yarı çap teşkil edecek şekilde çevirmiştir. Bu çevrenin uzunluğu yaklaşık 50 kilometre olup, şehir merkezine en uzak tabya, 8750 metre mesafedeki Karagöz Tabya, en yakın tabya ise 1500 metre mesafedeki Kıyık Tabyadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder